حذف معاونت فرهنگی از سازمان میراث فرهنگی اشتباه بود

۱۳۹۲ سه شنبه ۱ مرداد ساعت 12:06

 

اهمیت گردشگری و سفر بر کسی پوشیده نیست و در تمامی جهات تاثیرگذار است. بر همین اساس با رئیس سابق کمیته گردشگری مذهبی میراث اداره کل استان تهران عباسعلی باباگل زاده به گفت‌و‌گو نشینیم.

به عنوان کارشناس فرهنگی و مذهبی بفرمایید آیا در دین مبین اسلام به امر گردشگری و سفر توجه ای شده؟

بشر همواره در طول تاریخ از بدو خلقت تا کنون در زندگی خود به عناوین مختلف و گوناگون ناگزیر به انجام سیر و سفر بوده است.
 
در حقیقت ادامه حیات بشر در گرو برقراری ارتباط و تعامل با افراد، اقوام و قبایل دور و نزدیک بوده است تا به این وسیله نتایج قابل توجهی را در زمینه‌های علمی، فرهنگی و اجتماعی ، اقتصادی به دست آورد.
 
پس بنابراین سیر و سفر به اماکن دیدنی و جایگاه‌های تاریخی و دیدن زیبایی‌های طبیعت در تاریخ زندگی بشر سابقه طولانی داشته و همواره مورد توجه و اهتمام انسان‌ها بوده  است. در واقع گردشگری وسیله‌ای است که افراد را با مذاهب و فرهنگ‌های متفاوت آشنا می‌کند و به هم پیوند می‌زند. به همین دلیل کمک می‌کند با وجود تنش‌های سیاسی فرهنگی و اجتماعی یکدیگر را بهتر درک کنند.

سبک زندگی شهدا بهترین الگو برای جوانان است

۱۳۹۲ شنبه ۳۰ شهریور ساعت 11:43

 

مجاهدت واستقامت ملت مسلمان ایران در هشت سال دفاع مقدس آینه اقتدار صلابت وحیثیت والای کشور گردید، جنگی که به صورت ناجوانمردانه برملت صبور ومومن کشور ما تحمیل گردید، بی تردیدهمه پیشرفت ها،امنیت واقتدارایران اسلامی مدیون  جوانان این مرز و بوم خون پاک هزاران شهیدو از خود گذشتگی ایثارگرانی است که جان شیرین خود را در طبق اخلاص نهادند تا امروز در جهان سربلند باشیم ، به مناسبت هفته ارزشمند دفاع مقدس حجت الاسلام عباسعلی باباگل زاده مشاورفرهنگی ومسئول کمیته گردشگری مذهبی سابق اداره کل میراث فرهنگی استان تهران وفرمانده پایگاه مقاومت بسیج سردارشهید حاج احمد کاظمی اداره کل میراث فرهنگی استان قم. درگفت‌و گو با برنا توسعه گردشگری جنگ وهمکاری سازمان میراث فرهنگی با راهیان نور و ایجادموزه دفاع مقدس وگنجینه آثارشهداء پرداختند که از نظرتان می گذرد.
 
همه می دانیم جنگ ویران کننده و خانمان سوز است. چگونه است جنگ ما در مقابل دشمن همواره به عنوان یک ارزش و دفاع مقدس یاد می شود؟
بسم ا... الرحمن الرحیم ، ضمن گرامی‌داشت یادو خاطرشهداء درهفته ارزشمند دفاع مقدس خدمت تان عرض کنم ملت ما آغازگرجنگ نبود ،جنگ خانمان سوز برمردم صلح طلب و انسان دوست ما تحمیل شد و ملت دلاور در عرصه دفاع قرارگرفت ومقدس است چون هدف ملت مقدس بود در واقع دفاع از وطن آب خاک وناموس ازهرجهت ارزشمند ومقدس است، شما ملاحظه کنید استکبار جهانی با تحریک رژیم بعثی صدام به دنبال نابودی انقلاب اسلامی و سلطه برمنطقه بود و ایستادگی ملت شهید پروردفاع از انقلاب و دفاع ازارزش های دینی والهی بود بر همین اساس شهادت برای ملت ما یک افتخار وسربلندی محسوب می‌شود وما به آیات قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام ایمان واعتقادقلبی داریم و مرگ را پایان زندگی نمی‌دانیم و در مکتب ما مرگ در راه خدا و دفاع از اسلام بزرگترین عزت و افتخار است وشهادت حیات طیبه و زندگی جاودانه است.

اِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ خدا فقط عمل پرهیزگاران را مى پذیرد

تفسیر غلط از دین، ممنوع است

چندى بود كه در میان مردم عوام ، نام شخصى بسیار برده مى شد. و شهرت او به تقدس و تقوا و دیانت پیچیده بود. همه جا عامه مردم، سخن از بزرگى و بزرگوارى او مى گفتند. مكرر در محضر امام صادق، سخن از آن مرد و ارادت و اخلاص عوام الناس نسبت به او به میان مى آمد. امام به فكر افتاد كه دور از چشم دیگران ، آن مرد بزرگوار را كه تا این حد مورد علاقه و ارادت توده مردم واقع شده از نزدیك ببیند.

یك روز، به طور ناشناس ، نزد او رفت ، دید ارادتمندان وى كه همه از طبقه عوام بودند غوغایى در اطراف او بپا كرده اند. امام بدون آنكه خود را بنمایاند و معرفى كند، ناظر جریان بود. اولین چیزى كه نظر امام را جلب كرد، اطوارها و ژستهاى عوام فریبانه وى بود. تا آنكه او از مردم جدا شد و به تنهایى راهى را پیش گرفت . امام آهسته به دنبال او روان شد تا ببیند كجا مى رود و چه مى كند و اعمال جالب و مورد توجه این مرد از چه نوع اعمالى است؟

طولى نكشید كه آن مرد جلو دكان نانوایى ایستاد. امام با كمال تعجب مشاهده كرد كه این مرد، همینكه چشم صاحب دكان را غافل دید، آهسته دو عدد نان برداشت و در زیر جامه خویش مخفى كرد و راه افتاد. امام با خود گفت ، شاید منظورش خریدارى است و پول نان را قبلاً داده یا بعدا خواهد داد. ولى بعد فكر كرد، اگر این طور بود پس چرا همینكه چشم نانواى بیچاره را دور دید نانها رابلند كرد و راه افتاد.

باز امام آن مرد را تعقیب كرد و هنوز در فكر جریان دكان نانوایى بود كه دید در مقابل بساط یك میوه فروش ایستاد، آنجا هم مقدارى درنگ كرد و تا چشم میوه فروش را دور دید، دو عدد انار برداشت و زیر جامه خود پنهان كرد و راه افتاد. بر تعجب امام افزوده شد. تعجب امام آن وقت به منتها درجه رسید كه دید آن مرد رفت به سراغ یك نفر مریض و نانها و انارها را به او داد و راه افتاد، در این وقت امام خود را به آن مرد رساند و اظهار داشت : من امروز كار عجیبى از تو دیدم تمام جریان را برایش بازگو كرد و از او توضیح خواست.

او نگاهى به قیافه امام كرد و گفت : خیال مى كنم تو جعفر بن محمدى ؟
بلى درست حدس زدى ، من جعفر بن محمدم.

البته تو فرزند رسول خدایى و داراى شرافت نسب مى باشى ، اما افسوس كه این اندازه جاهل و نادانى .
چه جهالتى از من دیدى ؟

همین پرسشى كه مى كنى از منتهاى جهالت است ، معلوم مى شود كه یك حساب ساده را در كار دین نمى توانى درك كنى ، مگر نمى دانى كه خداوند در قرآن فرموده:
مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ اَمْثالِها
هر كار نیكى ده برابر پاداش دارد.
باز قرآن فرمود:
وَمَنْ جاَّءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزى اِلاّ مِثْلَها
هر كار بد فقط یك برابر كیفر دارد

روى این حساب پس من دو نان دزدیدم دو خطا محسوب شد، دو انار هم دزدیدم دو خطاى دیگر شد، مجموعا چهار خطا شد، اما از آن طرف آن دو نان و آن دو انار را در راه خدا دادم ، در برابر هر كدام از آنها ده حسنه دارم، مجموعا چهل حسنه نصیب من مى شود. در اینجا یك حساب خیلى ساده نتیجه مطلب را روشن مى كند. و آن اینكه چون چهار را از چهل تفریق كنیم ، سى و شش باقى مى ماند. بنابراین من 36 حسنه خالص دارم . و این است آن حساب ساده اى كه گفتم تو از درك آن عاجزى !!!

خدا تو را مرگ بدهد، جاهل توئى كه به خیال خود این طور حساب مى كنى . آیه قرآن را مگر نشنیده اى كه مى فرماید: اِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ خدا فقط عمل پرهیزگاران را مى پذیرد

حالا یك حساب بسیار ساده كافى است كه تو را به اشتباهت واقف كند، تو به اقرار خودت چهار گناه مرتكب شدى و چون مال مردم را به نام صدقه و احسان به دیگران دادى نه تنها حسنه اى ندارى ، بلكه به عدد هر یك از آنها گناه دیگرى مرتكب شدى . پس چهار گناه دیگر بر چهار گناه اولى تو اضافه شد و مجموعا هشت گناه شد هیچ حسنه اى هم ندارى.

امام این بیان را كرد و در حالى كه چشمان بهت زده او به صورت امام خیره شده بود، او را رها كرد و برگشت.
امام صادق وقتى این داستان را براى دوستان نقل كرد، فرمود:
اینگونه تفسیرها و توجیه هاى جاهلانه و زشت در امور دینى سبب مى شود كه عده اى گمراه شوند و دیگران را هم گمراه سازند

منبع: داستان راستان، از استاد شهید مطهری

دیگران کاشتند و ما خوردیم ، ما می کاریم تا دیگران بخورند

پاسخ حکیمانه. پاداش سخاوتمندانه

ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﮑﯿﻤﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﮕﻮﯾﺪ، ﺑﻪ ﺍﻭﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺳﮑﻪ ﻃﻼ ﺑﺪﻫﻨﺪ .
ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﺣﺎلی که ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪﺍﯼ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺯﯾﺘﻮﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﺟﻠﻮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ :

ﻧﻬﺎﻝﺯﯾﺘﻮﻥ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺩﻫﺪ، ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﻬﺎﻝ ﺯﯾﺘﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﯼ؟ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭﮔﻔﺖ :

ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ، ﻣﺎ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﯾﻢ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ .
ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺧﻮﺷﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ :

ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﻮﺍﺑﺖ ﺣﮑﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ!

ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺳﮑﻪ ﻃﻼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ . ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺧﻨﺪﯾﺪ ، ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ ؟
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ : ﺯﯾﺘﻮﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺛﻤﺮﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﺍﻣﺎ ﺯﯾﺘﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﺛﻤﺮ ﺩﺍﺩ .
ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺳﮑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ ، ﺍﻧﻮ ﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍین باﺭ ﭼﺮﺍ ﺧﻨﺪﯾﺪﯼ؟
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ : ﺯﯾﺘﻮﻥ ﺳﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺛﻤﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪ، ﺍﻣﺎ ﺯﯾﺘﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺛﻤﺮ ﺩﺍﺩ .
ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺳﮑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ.

…ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ .
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ:
ﺳﺮﻭﺭﻡ ! ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﺠﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﻓﺘﯿﺪ؟
انوﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﻡ ،ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺧﺰانه را خالی

اعمالی پذیرفته می شود که خالصانه برای خدا انجام گیرد .

مسجد بهلول عاقل


مى گویند: مسجدى مى ساختند بهلول سر رسید و پرسید چه مى كنید؟
گفتند: مسجد مى سازیم .

گفت : براى چه پاسخ دادند: براى چه ندارد براى رضاى خدا.

بهلول خواست میزان اخلاص بانیان خیر را به خودشان بفهماند، محرمانه سفارش داد سنگى تراشیدند و روى آن نوشتند مسجد بهلول؛ شبانه آن را بالاى سر در مسجد نصب كرد.

سازندگان مسجد روز بعد آمدند و دیدند بالاى در مسجد نوشته شده است مسجد بهلول ناراحت شدند؛ بهلول را پیدا كرده به باد كتك گرفتند كه زحمات دیگران را به نام خودت قلمداد مى كنى ؟!

بهلول گفت : مگر شما نگفتید كه مسجد را براى خدا ساخته ایم ؟ فرضا مردم اشتباه كنند و گمان كنند كه من مسجد را ساخته ام خدا كه اشتباه نمى كند.

چه بسا كارهاى بزرگى كه از نظر ما بزرگ است ولى در نزد خدا پشیزى نمى آرزد. شاید بسیارى از بناهاى عظیم از معابد و مساجد و زیارتگاهها و بیمارستانها و پلها و كاروانسراها و مدرسه ها چنین سرنوشتى داشته باشند حسابش با خداست

رسول خدا (ص) فرمود:
إذا عَمِلْتَ عَمَلاً فاعْمَلْ للّه‏ِ خالِصاً ؛ لأ نَّهُ لا یَقْبَلُ مِن عِبادِهِ الأعْمالَ إلّا ما كانَ خالِصاً.
هر گاه عملی انجام دادی، خالصانه برای خدا انجام بده؛ چرا که فقط اعمالی پذیرفته می شود که خالصانه برای خدا انجام شده باشد.

منابع: 1- میزان الحکمه 2- کتاب عدل الهی، از استاد شهید مطهری